ฝึกเรียนรู้จิตสิกขา แล้วตามรู้กายใจ แล้วหมั่นสังเกตวัดผลของตัวเองเนืองๆ ว่า ศีล สติ สมาธิ และปัญญา ดีขึ้นไหม?

ฝึกฝนเนืองๆๆให้จิตเกิดปัญญาบ่อยๆ ต่อไปต้องประสบกับสิ่งที่ไม่รักไม่พอใจ ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจ
ปรารถนาสิ่งใดแล้วไม่สมดังปรารถนา มีโศกเศร้า ร่ำไรรำพัน ไม่สบายกายไม่สบายใจ มีความคับแค้นใจทั้งหลายมีความแก่ ความเจ็บ ความตาย จิตจะได้มีปัญญารู้เท่าทันและไม่จมไปกับความทุกข์เหล่านั้น … จิตจะสามารถแยกรูปแยกนามและเห็นความจริงของรูปนาม ต่อไปจิตจะเข้าใจและเป็นอิสระจากรูปนามเอง