หลงทีไร เผลอทีไร
มีเราเกิดขึ้นทุกที…
เผลอ หลง แล้วไปมีเราที่ไหนบ้าง..
ไปมีเราในการ เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น รับรส สัมผัส นึกคิด..
แล้วหลงไปมีเราในการยินดี ยินร้าย…
ไปมีเราในการแสวงหา…
ไปมีเราในอุปาทานยึดมั่น..
หลงไปมีเราในการสร้างภพ หรือทำกรรม ทางกาย วาจา และใจ…
เมื่อหลงไปทำกรรมแล้ว ก็ต้องรับวิบาก สะสมกรรม เพื่อรอวันส่งผล รอรับวิบาก!!! ชาตินี้ ชาติหน้า เมื่อไรไม่รู้ กรรมนั้นจะรอส่งผล!!! ทุกอย่างยุติธรรมที่สุด..
เมื่อคุณหลงไปมีกิเลส!!!
ย่อมไปทำกรรมตามอำนาจกิเลส!!
ต้องรอวันให้กรรมส่งผลคือรับผลของกรรม!!!
ที่เราเกิดเป็นมนุษย์ทุกวันนี้ก็ด้วยกรรมแต่ปางก่อนส่งผล.. เกิดแล้วต้องมากระทบรับผลของกรรมทางอายตนะ หนึไม่พ้น ไม่มีคำว่าบังเอิญ ทุกอย่างมีเหตุมีผล… เราทำเอาไว้ถึงเวลาต้องรับผล ก็ต้องรับตามเหตที่ได้สร้าง!!!
แต่… โอกาสอันประเสริฐของการเกิดเป็นมนุษย์หากคุณมีปัญญา มีบารมีเก่าสะสม คุณจะรู้เลยว่า คุณหนีผลของกรรมไม่ได้ แต่คุณมีโอกาสสร้างเหตใหม่ ไม่ให้จมกับทุกข ไม่ให้มีทุกขสะสมไปเวียนเกิดตายมีทุกขได้อีก คุณจะหยุดสังสารวัฏได้หากคุณเรียนรู้และมีปัญญาว่า หนทางของมรรคยังมีอยุ่!! มี างเดินให้คุณ รู้ทันการกระทบ( รับผลของกรรม) ย้อนหันมาดูปฏิกิริยาของจิตที่มีต่อการกระทบนั้น( เหตและที่ตั้งของตัณหาและอุปาทาน) ให้รู้ทันแล้วตั้งมั่นดูความจริง แล้วมันจะจบลงที่ไตรลักทันที จะทำให้จิตไม่มีที่ตั้งของตัณหา และอุปาทาน … ภพก็สิ้น ชาติก็สิ้น… การทำกรรมไม่มีอีกในหนึ่งขณะจิตนั้น เป็นตทังคประหาร!!! เป็นวิปัสสนา สร้างเหตใหม่ไม่ให้จิตสะสมทุกข กิเลสจะขาดหายไปบ่อยๆจนอ่อนกำลังลง… อาศัยเพียร แลต่อเนื่อง ส่งผลให้ ศีล สติ สมาธิ ปัญญาดี!!!!จนที่สุดได้รางวันแห่งการหลุดพ้น!!!
โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีทุกๆครั้งของการเกิด.. โอกาสได้เกิดเป็นมนุษย์ เจอศาสนาพุทธ และโอกาสได้เนกขัมมะนั้นยากแสนยากที่จะหาได้!!!!!
มาสร้างการไม่หลง มาละความเพลิน ละนันทิร่วมกันด้วยการเดินงานสติปัฏฐานสี่ หมั่นมีวืหารธรรม หมั่นรู้ทันการกระทบทางอายตนด้วยการตั้งมั่นรู้บ่อยๆในขณะรู้ให้จืตรู้ที่วืหารธรรม แล้วตามรู้กายใจ ต่อไปมีนจึงจะพัฒนาเป็นปัญญาอันยิ่งเองครับ!!!!
อนุโมทนากับทุกๆท่าน โดยเฉพาะท่านใดที่ได้อ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้ายนี้ จะเห็นปรมัตรธรรมอีนวิเศษนี้จเอกิดไม่ได้ หากไม่มีพระสัมมาสัมพุทธะ หากท่านได้เข้าคอรสอจ มาก่อน ให้อ่านซ้ำๆบ่อยๆแล้วลงมือภาวนาตาม ท่านจะเห็นพระพุทธองค์ อยุ่ต่อหน้าเรานี่เอง เพราะเราเห็นทุกข( ขันห้า )เราจึงเห็นธรรม ( ไตรลัก)
เมื่อนั้นท่านจึงเห็นตถาคต!!!!
อนุโมทนากับทุกๆท่าน เพียรต่อเนื่องร่วมกันครับ
เพียรนั้นต้องประกอบด้วย
ศรัทธา
สติ
สมาธิ
และปัญญานะครับ
สังเกตดูขณะระหว่างวัน เราหลงไปมีตัวตนที่ไหนบ้าง บ่อยไหม !! รู้ทันมากขึ้นไหม!!!
กิเลสถูกรู้ ลดลงบ้างไหม??
ความร้ายกาจของเราเบาบางไหม!!!
อนูโมทนากับทุกๆท่านครับ
