กิจกรรม

คอลัมน์ "ธรรมะเพื่อความพ้นทุกข์"

“โยม : กราบหลวงพ่อครับ ตอนนี้ก็พยายามตามรู้ตามดูจิตไปอย่างที่หลวงพ่อสอนน่ะครับ แต่ก็ยังรู้สึกว่าจิตใจยังไม่ตั้งมั่นน่ะครับ ต้องมีวิธีหารูปแบบอะไรมา เป็นตัวช่วยหรือเปล่าครับ

หลวงพ่อ : เอาสิ หากรรมฐานสักอันแล้วรู้ทันจิตที่เคลื่อนไป แต่อย่างตอนนี้น่ะ บังคับจิตอยู่หรือเปล่า บังคับอยู่ใช่มั้ย กลัวมันจะฟุ้งเลยไปบีบมันไว้ นะ อย่าไปบีบมันนะ รู้มันเล่นๆไป พุทโธๆจิตหนีไปคิด รู้ทัน หายใจไป จิตหนีไปคิด รู้ทัน หรือดมยาดมก็ได้ ดมยาดมแล้วให้ความรู้สึกมันกลับเข้ามา แค่นี้เอง
จะทำให้ดู ให้ออกนอกก่อน นี้ออกนอกแล้ว นี่กลับเข้ามา ง่ายๆ เห็นมั้ย โธ่หมูๆ คือถ้าเป็นแล้วนะ อะไรก็ได้ ถ้าไม่เป็นนะ ก็ไม่เป็นอยู่นั่นแหละนะ ทำอะไรก็ไม่เป็นน่ะ
ให้รู้ทันจิตที่ออกนอก ทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง อย่าไปบังคับจิต จิตหนีไปคิด รู้ทัน แค่นั้นเอง เอ้า.. ต่อไป

File: 550804B
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
โยม : ช่วงที่ไม่ได้ส่งการบ้าน หนูทุกข์มากค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : รู้สึกไหมมีอัตตาขึ้นมาแล้ว

โยม : แล้วหนูก็เลยภาวนา พอภาวนาไปแล้วมันก็เห็นปัญญาค่ะ แล้วก็เลยเอาปัญญามาแก้ไขได้สำเร็จค่ะ แต่ว่าช่วงนี้จะฟุ้งซ่านเยอะค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : ฟุ้งซ่านเป็นปกติของโยมนะ จิตโยมมันมีปกติฟุ้งซ่าน

โยม : แล้วก็มีโทสะด้วยค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : เออนะ เนี่ยเรารู้แล้ว เห็นไหมเรามีจุดอ่อนอะไรเรารู้หมดเลย วันนึงเราจะดี

โยม : แล้วช่วงนี้รู้สึกซึมเยอะค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : อืมนี่ภาวนาได้ดี

โยม : ตรงนี้แหล่ะค่ะที่หนูอยากได้

หลวงพ่อปราโมทย์ : อยากได้อะไร

โยม : อยากได้คำชมจากหลวงพ่อ

หลวงพ่อปราโมทย์ : ได้แล้ว ไป ส่ง(ไมค์)ไปข้างหลังนู้น บางคนเนี่ยนะไม่รู้หรอกว่าคำชมเป็นพิษเป็นภัย หลายคนพอได้คำชมนะ การภาวนาเนี่ยคว่ำเลย เพราะอยากจะให้ดีคงที่ อยากให้ดีทุกวันหลวงพ่อจะได้ชม พออยากปฏิบัติให้ดีนะ ไปบีบบังคับตัวเอง การภาวนาล้มเหลวไปเลย งั้นบางทีควรชมหลวงพ่อยังไม่ชมเลย ปฏิบัติได้น่าชมแล้ว แต่ไม่ชม เพราะรู้ว่าชมแล้วเสีย บางคนนะ บางคนจะไม่ชมมีแต่ด่า ด่าอย่างเดียว บางคนสังเกตให้ดี มาถามอะไรหลวงพ่อ หลวงพ่อจะโอ๋ตลอดเลย ดีๆๆนะ เพราะตำหนิไม่ได้ ตำหนิแล้วล้มคว่ำไปเลย งั้นถ้าคนไหนทนมือทนเท้า ก็จะได้ดีอย่างรวดเร็ว ได้เรียนธรรมะซื่อๆ เรียนอย่างซื่อๆ อย่างบางคนจะโดนด่าตลอด ไม่ชม ไม่ชมหรอกชมแล้วเสีย เพราะขนาดไม่ชมยังเสียเลย

File: 510415B.mp3

โยม : กราบนมัสการค่ะหลวงพ่อ หนูไม่ได้ส่งการบ้านมา ๘ เดือนแล้วค่ะ มันก็เจริญแล้วเสื่อมสลับกันไปค่ะ แต่ว่า ๒-๓ เดือนนี้ กิเลสตัวลังเลสงสัยน่ะค่ะ มันเยอะน่ะค่ะ โดยเฉพาะลังเลสงสัยเกี่ยวกับคำบริกรรมพุทโธของหนูว่า เออ..มันถูกมั้ย (หลวงพ่อปราโมทย์ : หือ? สงสัยยังไง) ว่ามันใช่ทางมั้ย? เพ่งแล้วนะ อะไรอย่างนี้

หลวงพ่อปราโมทย์ : อ้อ.. สังเกตที่จิตเราสิ พุทโธนี่นะ พุทโธแล้วคอยรู้ทันจิตของเราไป ไม่ใช่พุทโธไปบังคับจิตให้นิ่ง พุทโธ พุทโธ พุทโธ จิตฟุ้งซ่าน รู้ทัน พุทโธ พุทโธ จิตสงบ รู้ทัน นะ ฝึกอย่างนี้ พุทโธแล้วรู้ทันจิต อย่าไปพุทโธแล้วบังคับจิตนะ

โยม : หนูบังคับหรือคะ?

หลวงพ่อปราโมทย์ : ถ้าบังคับมันจะแน่น หนูวัดได้ด้วยตัวเอง

โยม : คือ หลังๆมันก็ไม่แน่นน่ะค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : มันฟุ้งหรือเปล่า?

โยม : ค่ะ ค่ะ คือหลวงพ่อคะ คือว่าหนูน่ะ สมมุติว่าหลวงพ่อแนะนำให้น้องคนนี้ไปดูกายใช่มั้ยคะ แต่หนูมีความรู้สึกว่า หนูน่ะมาดูกายไม่เป็น

หลวงพ่อปราโมทย์ : ไม่จำเป็น ทางใครทางมัน

โยม : ค่ะ ก็คือทำความสงบ

หลวงพ่อปราโมทย์ : ทำความสงบนะ แล้วก็รู้ทันจิตไป (โยม : ค่ะ) เช่น พุทโธ พุทโธ ไป จิตสงบรู้ว่าสงบ พุทโธไป จิตฟุ้งซ่าน รู้ว่าฟุ้งซ่าน ให้จิตมีบ้านอยู่ อยู่กับพุทโธก็ได้ แต่พุทโธแล้วไม่ได้พุทโธบังคับจิต แต่พุทโธรู้ทันจิต”

File: 550409.mp3
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
http://www.dhamma.com/en/ and
http://www.trisikkhameditationcenter.org/
<<<<<<<<<<<<<<<

ถ้าเป็นวิปัสสนา เวลาที่ได้ยินเสียง แล้วความโกรธเกิดขึ้น จะเห็นแค่ว่า ได้ยินเสียง
แล้วมีความโกรธเกิดขึ้น กระทบแล้วกระเทือน ตรงที่ควาโกรธ เกิดขึ้น
เราต้องไม่ทำลายความโกรธ เพราะความโกรธเป็นขันธ์ของเรา
เราจะเอาปัญญาดูความโกรธ ความโกรธจะเป็นแค่วัตถุ จิตตั้งมั่น
จะเห็นความโกรธ พอความโกรธ เกิดขึ้น ดูซิว่าความโกรธสอนอะไรเรา
จากไม่มี..แล้วมีเกิดขึ้น อนิจจัง มันตั้งอยู่..ตั้งอยู่แล้วไม่หายนะ ทุกขัง ตั้งอยู่..ตั้งอยู่
บีบบังควบคุมไม่ได้ เป็น อนัตตา
ดู ไตรลักษณ์ ของมัน

อาจารย์วิลลี่
สำนักปฏิบัติธรรมศูนย์ไตรสิกขา
“แหล่งเรียนรู้และปฏิบัติธรรม ตามหลักมรรควิธีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อการพ้นทุกข์”
#buddhism #suffering #path #freedom #mindfulness #happiness #meditation #peace #trisikkha
#ปฏิบัติธรรม #กรรมฐาน #นั่งสมาธิ #ศาสนาพุทธ #สมาธิ #สติ #จิตใจ #ศูนย์ไตรสิกขา #อาจารย์วิลลี่

คอลัมน์ "ธรรมะเพื่อความพ้นทุกข์"
“การเจริญสติ เจริญปัญญานั้น ต้องทำด้วยจิตที่พอเหมาะพอควร ด้วยจิตที่เดินในทางสายกลาง จิตที่เดินไปสู่ความสุดโต่งสองด้านนั้น เจริญสติเจริญปัญญาไม่ได้หรอกสิ่งที่ทำให้คนทั้งหลายไม่สามารถเจริญสติเจริญปัญญาจนบรรลุมรรคผลนิพพานได้ก็คือ กามสุขัลลิกานุโยค กับอัตตกิลมถานุโยค กามสุขัลลิกานุโยค คือ การปล่อยตัวปล่อยใจไปตามกิเลสหลงไปทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ หลงโลก หลงกาม หลงกิเลสหลงในความเพลิดเพลินในรูปเสียงกลิ่นรสสัมผัสทั้งหลาย ไม่ย้อนมาดูตัวเอง ลืมกายลืมใจไป อัตตกิลมถานุโยค คือ การบังคับกายบังคับใจ ทำกายให้ลำบาก ทำใจให้ลำบาก เวลาลงมือปฏิบัติ เช่นไปรู้ลมหายใจก็ไปเพ่งจนกระทั่งมันแน่นไปหมด กายก็ลำบาก ใจก็ลำบาก หัดใหม่ๆใครเคยเป็นไหม พอกำหนดลมหายใจไม่กี่ครั้งก็เหนื่อยแล้ว หายใจมาตั้งแต่เกิดไม่เหนื่อย พอลงมือทำอานาปานสติกลับเหนื่อยเพราะไปแทรกแซงการหายใจของตัวเอง ไปเปลี่ยนจังหวะการหายใจ

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้เปลี่ยนจังหวะหายใจ ท่านทรงสอนว่า “ภิกษุทั้งหลาย หายใจออกยาว ก็รู้ว่าหายใจออกยาว หายใจเข้ายาวก็รู้ว่าหายใจเข้ายาว หายใจออกสั้นรู้ว่าหายใจออกสั้น หายใจเข้าสั้นรู้ว่าหายใจเข้าสั้น” คือมันเป็นอย่างไรให้รู้ว่าเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ไปแทรกแซงมัน ถ้าไปแทรกแซงก็เท่ากับ อัตตกิลมถานุโยค บังคับตัวเองให้ลำบากทันทีที่เราคิดถึงการปฏิบัติธรรม เราจะเริ่มบังคับจิตให้นิ่งควบคุมจิตให้นิ่งทำเป็นขรึมๆ คิดว่าต้องขรึมไว้ก่อน พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนอย่างนั้นท่านสอนอย่างไรเวลารู้จิตรู้ใจ “ดูกรภิกษุทั้งหลาย จิตมีราคะให้รู้ว่ามีราคะ” จิตมันมีราคะก็รู้ว่ามันมีราคะ ไม่ได้สอนว่าภิกษุทั้งหลาย บังคับจิตให้นิ่งเอาไว้นะ เพ่งจิตให้นิ่งเอาไว้แล้วดีเองอันนั้นไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้าแน่นอน

ถ้าเราไม่สุดโต่งไปสองฝั่ง คือหลงลืมตัว ลืมกายลืมใจหลงไปตามโลกตามกิเลส กับบังคับกายบังคับใจจนมันนิ่งแข็งทื่อไปหมด เราแค่รู้สึกอยู่ในกาย รู้สึกอยู่ในใจ รู้สึกตัวขึ้นมาไม่หลง ไม่เผลอไป พอรู้สึกตัวแล้ว ดูกายเขาทำงาน ดูใจเขาทำงาน ดูกายทำงาน เช่น ร่างกายหายใจออก เห็นร่างกายหายใจออก ร่างกายหายใจเข้า เห็นร่างกายหายใจเข้า ร่างกายยืนเดินนั่งนอน เห็นว่าร่างกายยืนเดินนั่งนอน เหมือนที่พระพุทธเจ้าสอนว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อเดินอยู่ให้รู้ชัดว่าเดินอยู่ เมื่อนั่งอยู่ให้รู้ชัดว่านั่งอยู่” เห็นไหม เดินอยู่ก็รู้ชัดว่าเดินอยู่ นั่งอยู่ก็รู้ชัดว่านั่งอยู่ ไม่ได้ให้ทำอะไร ให้รู้อย่างที่มันเป็น แต่ท่านมีคำเท่ๆ อยู่คำหนึ่งคือคำว่า “รู้ชัด”ไม่ใช่รู้ทื่อๆ นะ เวลาที่เรายืนเดินนั่งนอน หรือเรารู้สึกในร่างกายบางทีเราบอกว่าเรารู้ๆ แต่เรารู้ไม่จริง"

อริยสัจ เพื่อความพ้นทุกข์ 105
หลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมชุโช
<<<<<<<<<<<<<<<<
http://www.dhamma.com/en/ and
http://www.trisikkhameditationcenter.org/
<<<<<<<<<<<<<<<